ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Ἀριθμός 34

Κυριακή 27 Αὐγούστου 2017

ΤΟΥ  ΑΓΙΟΥ  ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ  ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

Τήν ἱεράν μνήμην τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Φανουρίου τοῦ νεοφανοῦς ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀδελφοί μου. Ὄχι ἁπλῶς μάρτυς, ἀλλά μαγαλομάρτυς, ὅπως θά δοῦμε στή συνέχεια ὁ Ἅγιος Φανούριος. Λαμπρός στήν ἄσκησιν, τήν ἀρετήν καί τήν ἄθλησιν. Πότε ἔζησε, ποιοί οἱ γονεῖς του, πῶς ὡδηγήθηκε στήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ,  πῶς γαλουχήθηκε μέ τά νάματα τῆς χριστιανικῆς πίστεως, πότε ἐμαρτύρησε, δέν γνωρίζομεν. Ὅπως χαρακτηριστικά ἀναφέρεται σ’ ἕνα στίχον τοῦ συναξαρίου του «εἰς σκότος ἔκειτο τῆς γαίας μέγα». Τοῦτο σημαίνει ὅτι γιά πολλά-πολλά χρόνια ἦτο ἄγνωστος ὁ Ἅγιος Φανούριος. Μᾶς ἔγινε γνωστός γύρω στά 1500 μ.Χ. Ἄς δοῦμε μέ ποιόν θαυμαστόν τρόπον.

Οἱ Τοῦρκοι, οἱ ὁποῖοι ἐξουσίαζαν τήν Ρόδον, θέλησαν νά ἀνακατασκευάσουν τά τείχη τῆς πόλεως. Κατά τήν διάρκειαν τῶν ἐργασιῶν καί καθώς ἔσκαβαν, βρῆκαν καί ἔφεραν εἰς τό φῶς τά ἐρείπια μιᾶς ὡραιοτάτης ἐκκλησίας. Μεταξύ τῶν ἄλλων βρῆκαν καί πολλές ἱερές εἰκόνες κατεστραμμένες ἀπό τήν πάροδον τοῦ χρόνου, πλήν μιᾶς ἡ ὁποία εὑρίσκετο σέ ἀρίστη κατάστασι, σάν νά εἶχε ἁγιογραφηθῇ ἐκείνην τήν ἡμέραν. Αὐτή ἡ εἰκόνα εἶχε εἰς τό κέντρον ἕνα νέον μέ στρατιωτικήν στολήν, ὁ ὁποῖος κρατοῦσε στό δεξί του χέρι ἕνα σταυρό, στήν ἐπάνω κεραία τοῦ ὁποίου στηριζόταν μία ἀναμμένη λαμπάδα, καί κατά μῆκος τῶν τεσσάρων πλευρῶν τῆς εἰκόνος ὑπῆρχαν δώδεκα διαφορετικές ἀπεικονίσεις τοῦ Ἁγίου, ὅπως: ὁ Ἅγιος ἐνώπιον ἑνός ἄρχοντος καί πλαισιούμενος ἀπό φρουράν, δέσμιος μέσα στήν φυλακήν, ξαπλωμένος κατά γῆς καί στρατιῶτες νά τόν μαστιγώνουν, ὁ Ἅγιος προσευχόμενος, ἄλλη παράστασις ὅπου οἱ βασανιστές του γδέρνουν τήν σάρκα του, σέ ἄλλη νά καῖνε τό σῶμα του, καί ἄλλα μαρτύρια στά ὁποῖα εἶχε ὑποβληθῆ ὁ Ἅγιος. Καί, βεβαίως, τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου. Αὐτήν τήν εἰκόνα πῆρε στά χέρια του ὁ τότε Ἐπίσκοπος Ρόδου, ὀνόματι Νεῖλος, ὁ ὁποῖος ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε τήν ἄδειαν καί ἔκτισε περικαλλῆ ναόν, ἀφιερωμένον στόν Ἅγιον Φανούριον.

Ἔκτοτε πολλά θαύματα ἐπετέλεσε καί ἐπιτελεῖ ὁ Ἅγιος μέ τήν δύναμιν τοῦ Θεοῦ, σ’ ἐκείνους πού προστρέχουν καί ἐπικαλοῦνται τήν βοήθειάν του. Ἡ παράδοσις δέ,  θέλει τόν Ἅγιον νά φανερώνῃ κάτι πού ἔχομε χάσει, καί ὡς εὐχαριστία δική μας πρός τόν Ἅγιον προσφέρομεν τήν  πίττα στήν μνήμην του, τήν φανουρόπιτταν. Χαρακτηριστικά, στήν εὐχήν μέ τήν ὁποίαν εὐλογοῦμε τήν φανουρόπιττα, λέμε ὅτι τήν προσφέρωμε «εἰς τιμήν καί μνήμην τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Φανουρίου καί τῆς μητρός αὐτοῦ». Καί ἐν συνεχείᾳ παρακαλοῦμε τόν Θεόν, τόν Δοτῆρα τῶν ἀγαθῶν, νά χαρίσῃ πλούσια τά ἐγκόσμια-ὑλικά καί τά ὑπερκόσμια-πνευματικά ἀγαθά  Του, νά  ἱκανοποιήσῃ τά αἰτήματά μας καί  νά  μᾶς  φωτίζῃ,  ὥστε νά κάνωμε πρᾶξιν τίς ἐντολές Του. «Παράσχου δέ Ἀγαθέ, τοῖς εὐτρεπίσασι ταῦτα, πάντα τά ἐγκόσμια καί ὑπερκόσμια ἀγαθά σου…, τά αἰτήματα τῶν καρδιῶν αὐτῶν καί πᾶσαν τήν βουλήν αὐτῶν ταχέως πλήρωσον, ὁδηγῶν αὐτούς πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν σου».

Ὅμως ἡ μνήμη ἑνός ἁγίου μάρτυρος δέν εἶναι μόνον ἡ θύμησις, ὁ  ἑορτασμός  τοῦ  Ἁγίου, ἀλλά, καί κυρίως, ἡ μίμησις τῆς  ἁγίας  ζωῆς  του.   Κατά  τόν Ἱερόν Χρυσόστομον «Μνήμη μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος». Ὁ Ἅγιος Φανούριος εἶναι τό πρωτότυπο, καί ἐμεῖς καλούμεθα νά γίνωμε ἀντίτυπα, ἀντίγραφα τῆς ἁγίας του καί ἐναρέτου ζωῆς, τῆς φλογερῆς πίστεώς του εἰς τόν Χριστόν, μή διστάζοντες νά δίνωμε πάντοτε ὁμολογίαν καί μαρτυρίαν πίστεως, καί μάλιστα στίς ἡμέρες μας, ὅπου κάποιοι ἄθεοι προσπαθοῦν νά μᾶς φιμώσουν.

Ἀδελφοί μου!

Ἄς ἐπικαλούμεθα τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Φανουρίου τοῦ θαυματουργοῦ καί ἄς τόν παρακαλοῦμεν, τό φῶς τό ὁποῖον κρατάει στό χέρι του, νά φωτίζῃ τήν σκέψιν μας, ὥστε νά ὁδηγούμεθα «πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ», δίδοντες μέ τήν ἐνάρετον ζωήν μας μαρτυρίαν πίστεως εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν. ΑΜΗΝ.