22 Ἰουνίου 2014 - Κυριακὴ Β΄ Ματθαίου
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Κυριακὴ Β΄ Ματθαίου
22 Ἰουνίου 2014
Ματθαίου δ΄ 18 – 23
Ἡ κλήση τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου, δὲν εἶναι βέβαια ἔργο ἀνθρώπινο. Πρόκειται γιὰ Θεῖο προσκλητήριο ποὺ ἐκφράζει τὴ βούληση τοῦ Θεοῦ νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο. Ὁ Χριστὸς προσκαλεῖ ὅλους μας νὰ μετάσχουμε στὴν πραγματικότητα τῆς Ἐκκλησίας, γι’ αὐτὸ ἡ ἀνταπόκρισή μας θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἀνάλογη. Οἱ μαθητὲς δέχθηκαν τότε ἀμέσως καὶ χωρὶς ἀναστολὲς τὴν κλήση τοῦ Κυρίου: «Οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν Αὐτῷ». Ἡ ἄμεση αὐτὴ ἀνταπόκριση, πήγαζε ἀπὸ κάποια χαρακτηριστικά, ὅπως ἦταν ἡ ἁπλότητα τῆς καρδιᾶς τους. Ἦταν τόσο ἀνοικτή, ποὺ δεχόταν τὰ μηνύματα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ μάλιστα τὰ ἀντιπρόσφερε καὶ στοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Διέθεταν ἐπίσης οἱ μαθητὲς αὐτὸ ποὺ ὀνομάζουμε ἀγαθὴ προαίρεση. Ἀγάπησαν μὲ ὅλη τὴν ψυχὴ τους τὸ Χριστὸ καὶ πίστεψαν σ’ Αὐτόν, ὅτι εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Σωτῆρας. Ἀκριβῶς, αὐτὴ τὴν ἀγαθὴ προαίρεση ποὺ πλημμυρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας, ζητεῖ ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν καθένα μας ὡς προϋπόθεση γιὰ μαθητεία κοντὰ στὸ Χριστό.
Οἱ μαθητὲς τοῦ Κυρίου μόλις ἔγιναν ἀποδέκτες τῆς Θείας πρόσκλησης, ποὺ συνιστοῦσε καὶ μία μεγάλη εὐλογία ποὺ καταξιώνει τὸν ἄνθρωπο, ἐγκατέλειψαν ὅλες τὶς μέριμνες τῆς ζωῆς, οἱ ὁποῖες συνήθως κρατοῦν τὸν ἄνθρωπο δέσμιο στὴ γῆ. Ἄφησαν τὰ δίχτυα, τὰ πλοῖα, τοὺς συγγενεῖς τους καὶ ὅ,τι ἄλλο τοὺς δέσμευε γιὰ νὰ ἀκολουθήσουν ὁλοκληρωτικὰ τὸ Χριστό. Αὐτὴ ἡ στάση βέβαια δὲν σημαίνει μὲ κανένα τρόπο ὅτι περιφρονοῦμε αὐτὰ ποὺ μᾶς προσφέρει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Σημαίνει ὅμως ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ ὅλες ἐκεῖνες τὶς φροντίδες καὶ τὶς μέριμνες ποὺ δὲν ἐπιτρέπουν πολλὲς φορὲς νὰ θυμούμαστε τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ πρέπει νὰ προσέξουμε κι ἐμεῖς σήμερα, δηλαδὴ μήπως οἱ φροντίδες καὶ οἱ μέριμνες μᾶς ἀφήνουν προσκολλημένους στὶς δικές μας ἀδυναμίες καὶ δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ πλησιάσουμε τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Μὲ ἄλλα λόγια κατὰ πόσο μᾶς καθηλώνουν στὴ γῆ καὶ δὲν μᾶς ἀφήνουν φτερὰ γιὰ νὰ πετάξουμε στὸν οὐρανό.
Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ὁ Κύριος στέκεται καὶ ἀπευθύνει πάντοτε τὴν πρόσκληση ἀγάπης Του σὲ ὅλους τους ἀνθρώπους. Ἂς φροντίσουμε κι ἐμεῖς λοιπὸν νὰ τὴν ἀποδεχθοῦμε γιὰ νὰ γεμίσει πραγματικὰ ἡ ὕπαρξή μας μὲ τὴν παράκληση καὶ τὴν παρηγορία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ὁπλίζεται ἡ ὕπαρξή μας μὲ αἰσιοδοξία καὶ χαρὰ καὶ λειτουργοῦν ἔτσι ὅλες οἱ προϋποθέσεις γιὰ νὰ γίνουμε πραγματικοὶ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ ἔπραξαν καὶ ὅλες ἐκεῖνες οἱ ἁγιασμένες μορφὲς ποὺ κοσμοῦν τὸ οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ καθιστοῦν αἰώνια πραγματικότητα. Τέτοια περίπτωση εἶναι καὶ ὁ Ἅγιος Εὐσέβιος, τοῦ ὁποίου τὴ μνήμη τιμοῦμε σήμερα. Ἔγινε μάρτυρας Χριστοῦ προσφέροντας τὴν ἴδια τὴ ζωή του γιὰ τὴν ἀγάπη Του. Ἡ μαρτυρία Χριστοῦ, μπορεῖ νὰ δίνεται σὲ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, μπορεῖ νὰ δίνεται καὶ ἀπό ἐμᾶς σήμερα, σύμφωνα μὲ τὸ παράδειγμα τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Εὐσεβίου ἀλλὰ καὶ τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου, ἡ ἀκολουθία τῶν ὁποίων γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ εἶχε ὁλοκληρωτικὸ χαρακτῆρα.Ἀμήν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου