17 Μαρτίου 2013 - Κυριακή τῆς Τυροφάγου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Κυριακή τῆς Τυροφάγου

17  Μαρτίου 2013

( Ρωμ..ιγ΄ 11 –  ιδ΄4)

«Ἀποθώμεθα οὖν τά ἔργα τοῦ σκότους

καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός»

Ἡ πιό μεγάλη ἀντίθεση, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στή ζωή τῆς δημιουργίας εἶναι αὐτή πού παρατηρεῖται ἀνάμεσα στή μέρα καί τή νύχτα ۠ ἀνάμεσα στό φῶς καί στό σκοτάδι. Ἡ ἴδια καί, ἴσως, μεγαλύτερη ἀντίθεση παρατηρεῖται καί στήν πνευματική καί ἠθική ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Γιά τήν ἀντίθεση αὐτή, καθώς καί τήν ὑπέρβασή της κάνει λόγο ὁ ἀπόστολος Παῦλος στή σημερινή περικοπή.

Ἡ νύχτα δόθηκε ἀπό τόν Δημιουργό γιά νά ἀναπαύεται ὁ ἄνθρωπος καί νά διακρίνεται ἀπό τά ζῶα. Τήν περιγράφει πολύ ὡραῖα ὁ Δαβίδ στόν προοιμιακό ψαλμό (103, στ. 20-21). Ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος ἐργάζεται τή μέρα καί ἀναπαύεται τή νύχτα, τά ἄγρια κυρίως θηρία ἀναπαύονται τή μέρα καί τή νύχτα φροντίζουν γιά τή διατροφή τους.

Τή φυσική αὐτή τάξη στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου τή διαταράσσει ἡ ἁμαρτία. Οἱ ἄνθρωποι πού ὑποκύπτουν καί ὑποδουλώνονται στά διάφορα πάθη μοιάζουν πιά μέ τά ἄγρια θηρία ۠ ζοῦν καί κινοῦνται κυρίως  τή νύχτα. Περιμένουν νά πέσει τό σκοτάδι τῆς νύχτας γιά νά ἀρχίσουν τά ἄνομα καί ἁμαρτωλά ἔργα τους, τά «ἔργα τοῦ σκότους».

Πόσο εἰλικρινής εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ! Παρουσιάζει τά πράγματα καί τίς καταστάσεις τῆς ζωῆς ὅπως ἀκριβῶς εἶναι. Οἱ ἄνθρωποι συνήθως παραποιοῦν κάι διαστρέφουν τήν πραγματικότητα. Τή νύχτα τή λένε μέρα καί τή μέρα νύχτα. Γι’αὐτό  δέν εἶναι δύσκολο νά ἀκούσει κανείς, ὅτι ἡ χωρίς ἠθικούς φραγμούς ζωή εἶναι «ἐλευθερία», «πρόοδος» καί «ἐξέλιξη» ۠ ὅτι ἡ ἀπιστία, ἡ ἀθεΐα, ὁ ὀρθολογισμός κ.λ.π. εἶναι «φῶτα» τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ, ἐνῶ ἡ πίστη καί ἡ εὐσέβεια τῶν παλαιοτέρων ἐποχῶν ἦταν «σκοταδισμός»!

Ὅ,τι ὅμως καί νά λένε οἱ ἄνθρωποι, ἡ πραγματικότητα δέν ἀλλάζει. Τά ἔργα τῆς ἀπιστίας καί ἁμαρτίας εἶναι «ἔργα τοῦ σκότους».

Ἡ νύχτα ὅμως δέν διαρκεῖ παντοτεινά. Ἔρχεται ἡ στιγμή πού τό πιό πυκνό σκοτάδι τό διαδέχεται τό φῶς τῆς αὐγῆς. Τό φῶς τῆς μέρας. Ἡ μέρα νικάει τή νύχτα. Τό φῶς τῆς μέρας εἶναι ἡ νίκη καί ἡ ὑπέρβαση τῆς νύχτας.

Τήν εἰκόνα αὐτή μεταφέρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν πνευματική ζωή καί λέει: «Ἡ νύχτα προχώρησε πολύ. Ἡ μέρα πλησιάζει». Καί ὅπως, κάθε πρωΐ, βγάζουμε τά νυχτερινά μας ροῦχα καί φορᾶμε τά ροῦχα της μέρας, ἔτσι ἄς ἐγκαταλείψουμε ὁριστικά τά «ἔργα τοῦ σκότους» καί ἄς φορέσουμε τά φωτεινά «ἔργα τῆς ἀρετῆς». Τό νόημα τῆς εἰκόνας αὐτῆς εἶναι ὅτι ἡ ἠθική καί πνευματική ζωή εἶναι μιά πλήρης καί ὁριστική μεταβολή καί ἀλλαγή ζωῆς. Εἶναι μιά τελείως διαφορετική ζωή ὅσο ἡ μέρα ἀπό τή νύχτα. Μιά κατάσταση πού τή χαρακτηρίζουν ἐντελῶς καινούργια στοιχεῖα, ὅπως εἶναι τό φῶς, ἡ ζωή, ἡ χαρά καί οἱ ἐκδηλώσεις τῆς ἀρετῆς.

Ἀλλ’ ὁ Ἀπόστολος γίνεται περισσότερο συγκεκριμένος. Λέγει: «Φορέστε σάν καθημερινό σας ροῦχο τόν Ἰησοῦ Χριστό». Καί μέ τή νέα αὐτή εἰκόνα θέλει νά μᾶς πῆ ὅτι ὁδηγός καί ἐμπνευστής τῆς χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι ὁ Χριστός.

Ὅπως τά ροῦχα μᾶς συνοδεύουν σ’ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις τῆς μέρας καί ὁλόκληρης τῆς ζωῆς μας, ἔτσι ἡ παρουσία, ἡ ἀγάπη καί ἡ σκέψη τοῦ Ἰησοῦ πρέπει νά μᾶς συνοδεύουν κάθε ὥρα καί κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας. Τότε ἀκριβῶς τά ἔργα μας παίρνουν ἄλλο νόημα. Γίνονται «ἐν Χριστῷ». Καί ὅταν λέμε «ἔργα» δέν ἐννοοῦμε μόνο τίς χριστιανικές ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς, ἀλλά καί τά ἔργα καί τίς ἀπασχολήσεις τῆς ἐπαγγελματικῆς καί κοινωνικῆς ζωῆς.

Τό τελικό συμπέρασμα τοῦ Ἀποστόλου: «Ἄς συμπεριφερώμαστε μέ εὐπρέπεια καί κοσμιότητα, ὅπως συμπεριφέρεται κανείς τή μέρα, κάτω ἀπό τά βλέμματα ὅλων». Ἡ ἠθικοκοινωνική ζωή τοῦ χριστιανοῦ πρέπει νά εἶναι τέτοια, ὥστε νά ἀντέχει στό φῶς τῆς μέρας. Νά μή φοβᾶται τό φῶς τῆς δημιότητος ۠ νά κυλᾶ ὄμορφα, χωρίς καμμιά προσποίησι μπροστά στά μάτια ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί τῶν ἀγγέλων. Ἡ ζωή τοῦ χριστιανοῦ πρέπει νά εἶναι τέτοια, ὥστε νά μποροῦν ὅλοι νά τήν βλέπουν καί νά δοξάζουν «τόν πατέρα ἡμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. ε΄ 16). ΑΜΗΝ!