Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΩΝ ΧΟΤΖΕΒΙΤΩΝ


10-hozavit
Την Δευτέραν, 8ην /21ην  Ιανουαρίου 2013, εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου η μνήμη των Αγίων Ιωάννου και Γεωργίου των Χοτζεβιτών εις την Ιεράν αυτών Μονήν, ήτοι του Χοτζεβίτου, εξ ης και φέρουν ούτοι το όνομα αυτών.
Η Μονή αύτη ευρίσκεται εις κοιλάδα, δημιουργουμένην υπό του Χειμάρρου Χωρήβ προ των εκβολών αυτού εις την πόλιν της Ιεριχούς.
Η μονή αύτη είχε Ναόν αφιερωμένον εις το Γενέθλιον της Θεοτόκου από του 4ου μ.Χ. αιώνος και ησκούντο εις αυτήν ασκηταί οι: Πρώμος, Αίας, Ζήνων, Γαναίος. Έκτοτε  συνεχίσθη η μοναχική ζωή εις την Μονήν ταύτην και εις τα πέριξ αυτής με πολλούς ασκητάς και με ωρισμένας διακοπάς, λόγω επιδρομών, ως αυτής των Περσών, το 614 μ.Χ.
Εις την κτιριακήν ανακαίνισιν της Μονής και την αναγέννησιν και άνθησιν της μοναστικής ζωής εις αυτήν διεδραμάτισε σημαντικώτατον ρόλον ο Άγιος Ιωάννης, ελθών εις την Μονήν εκ της Επισκοπής Καισαρείας της Παλαιστίνης τον 5ον  αιώνα και ο Άγιος Γεώργιος ελθών εκ Κύπρου μετά την Περσικήν εισβολήν, το 614 μ.Χ., δι’ ο και η ονομασία της Μονής, ήτοι Μονή των Αγίων Ιωάννου και Γεωργίου των Χοτζεβιτών, είναι η επικρατεστέρα.
Μετά την ηγουμενείαν του μακαριστού π. Αμφιλοχίου, του π. Αντωνίου, ευρόντος τον θάνατον εκ λίθων πεσόντων επ’ αυτόν εν ώρα εργασίας ανακαινίσεως, του π. Γερμανού δολοφονηθέντος ανοσίως και του πατρός Χρυσοστόμου του ηγουμένου της Μονής του Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτου έχει αναλάβει την Μονήν, ως Καθηγούμενος μετά Συνοδείας, ο π. Κωνσταντίνος Περαματζής.
Ο π. Κωνσταντίνος επιτελών αξιόλογον ανακαινιστικόν έργον εις την Μονήν υπεδέχθη τον Μακαριώτατον τιμήσαντα με την παρουσίαν Αυτού την Μονήν δια της κάτωθι προσφωνήσεως:
Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Μετά μεγίστης συγκινήσεως, χαράς και αγαλλιάσεως Σας υποδεχόμεθα στην ιερά, σεβασμία και ιστορική Λαύρα του Χοζεβά. Διπλός πανηγυρισμός σήμερα. Πρωτίστως δια την εόρτιον και πανίερον μνήμην των Αγίων και θαυματουργών αυτής κτιτόρων, Ιωάννου και Γεωργίου των Χοζεβιτών, οι οποίοι σκέπουν την ιερά αυτή Μονή επί δεκαπέντε και πλέον αιώνες.
Επιπροσθέτως αγάλλεται η Μονή μας και φθέγγεται σε ήχο εορτάσιμο το «ωσσανά» επί τη παρουσία Υμών, Μακαριώτατε Πατριάρχα της Σιωνίτιδος Εκκλησίας, ο Οποίος, ως προς τον θεσμόν, ίστασθε εις τύπον και τόπον Χριστού.
Ως προς την ποιμαντική και Πατριαρχική Υμών πορεία μας συγκινείτε, μας εμπνέετε με το παράδειγμά Σας, γενόμενος πρότυπο όλων των Αγιοταφιτών, συμπροσευχόμενος ανελλιπώς στις καθημερινές ακολουθίες. Στο αυτό πνεύμα της Υμετέρας αγάπης προς την Λειτουργική ζωή εντάσσεται και το ζωντανό ενδιαφέρον για την επάνδρωση όλων των ιερών Μονών, ώστε να τελήται καθημερινώς η Θεία Λειτουργία.
Μας υποδεικνύετε κατ’ αυτόν τον τρόπο την Πατερική διδασκαλία, ότι η ζωή κάθε Χριστιανού και ιδιαίτερα του μοναχού, οφείλει και πρέπει να έχη ως κέντρο την Αγία Τράπεζα. Σκεπτόμενος τοιουτοτρόπως και περιβάλλων τις Ιερές Μονές με αγάπη και στοργή, όπως ακριβώς και τη Λαύρα του Χοζεβά, ορθοτομείτε και αναγνωρίζετε στο μοναχισμό τον προφητικό, αποστολικό και μαρτυρικό του χαρακτήρα.
Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, τόσον εγώ, ως ηγούμενος, όσον και οι συν εμοί αδελφοί, ευγνωμώνως Σας ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη, αγάπη και στοργή, με την οποία μας περιβάλετε Υμείς προσωπικώς, αλλά και οι Άγιοι Συνοδικοί. Ευχαριστούμε, διότι μας εμπιστευτήκατε να γίνωμε διάδοχοι Αγίων, διάδοχοι Μαρτύρων, διάδοχοι Οσίων και αγωνιστών του πνεύματος.
Αναλογιζόμενοι αυτή την πνευματική κληρονομιά, αισθανόμαστε αδύναμοι, αλλά ευελπιστούμε στις πρεσβείες των Αγίων της Μονής μας, οι οποίοι μας δείχνουν συχνά με θαύματα ζωντανή και έντονη την παρουσία τους. Στηριζόμαστε επίσης στις Πατρικές και Πατριαρχικές Υμών ευχές και ευλογίες, ώστε να φανούμε άξιοι πνευματικοί σκυταλοδρόμοι.
Μακαριώτατε, εκ βάθους καρδίας και μεθ’ υιϊκής αφοσιώσεως αναφωνούμε το ως ευ παρέστητε και ευχόμεθα καλή αγρυπνία.
Εις την εν λόγω Μονήν ετελέσθη κατά την ως άνω ημέραν της εορτής η ολονύκτιος ακολουθία του Όρθρου και Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος της Α.Θ.Μ. του Πατρός ημών και Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αυτώ του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Ιερομονάχων και διακόνων.
Τον θείον λόγον εκήρυξεν ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ως έπεται:
«Εύρεν η μονή του Χοζεβά σε, κανόνα και ακριβέστατον παράδειγμα άπαν, μετερχομένην εναρέτων πράξεων, είδος Οσίων καύχημα, σοφέ Γεώργιε. Διο βεβιωκότες ενθέως, μετά σου σκιρτώσιν, εις πάντας τους αιώνας», αναφωνεί ο μελωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς προσκυνηταί,
Ηύγασεν ημίν ημέρα σωτήριος η της Αγίας Τριάδος φανέρωσις εν τω εν Ιορδάνη ποταμώ υπό του Ιωάννου του Προδρόμου βαπτισθέντος Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Επέστη δε εν ταυτώ και η θεοφεγγής του Οσίου ημών Γεωργίου του Χοζεβίτου σεβάσμιος εορτή.
Η ιερά Μονή του Χοζεβά συναποτελεί μετά των άλλων Μονών της ερήμου του Ιορδάνου την πνευματικήν όασιν, ένθα η φωνή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, η βοήσασα εν τη ερήμω ουχί μόνον  ηκούσθη, αλλά έλαβε σάρκα και οστά εν τοις μεγάλοις ασκητικοίς αγώσι των πιστών μαθητών του Χριστού και των τελείων μιμητών του κήρυκος της μετανοίας, δηλονότι Ιωάννου του Βαπτιστού.
Μεταξύ των ασκητών της ερήμου ταύτης του Ιορδάνου διακρίνεται και ο σήμερον τιμώμενος υπό της Εκκλησίας Ιεροσολύμων Άγιος Γεώργιος ο Χοζεβίτης, ο εκ της μεγαλονήσου Κύπρου καταγόμενος.
Όντως, αγαπητοί μου αδελφοί, η Μονή του Χοζεβά ως λέγει και ο μελωδός αυτού εύρεν τον Γεώργιον «κανόνα και ακριβέστατον παράδειγμα εναρέτων πράξεων και είδος οσίων καύχημα». Και  τούτο διότι, κατά τον υμνωδόν και πάλιν,
«άπασαν τρυφήν του βίου κατέπτυσας, Πάτερ θεσπέσιε, δια την ουράνιον τρυφήν και δόξαν, σκληραγωγία γαρ συ των παθών εσπούδασας, σβέσαι την κάμινον και πολλοίς σου δάκρυσι, Γεώργιε, μοναζόντων σεμνόν εγκαλλώπισμα».
Η ουράνιος τρυφή και δόξα, την οποίαν επεζήτησεν ο Άγιος Γεώργιος δεν είναι άλλη από την εν Χριστώ αναγέννησιν. Την του Αγίου Πνεύματος του Χριστού αναγέννησιν ωδοποίησεν ημίν ο αναμάρτητητος Ιησούς Χριστός κατά τον αγιασμόν της φύσεως των υδάτων εν τω Ιορδάνη ποταμώ, εγκαινιάσας ούτω την αποκατάστασιν ημών προς την πρώτην ελευθερίαν.
Αυτήν ακριβώς την πρώτην ελευθερίαν, δηλονότι την του νέου Αδάμ, του Χριστού, εζήλωσεν ο Όσιος ημών Γεώργιος, ο οποίος ως άλλον πρόβατον προέδραμεν εις το σημείον τουτέστιν το μοναστήριον του Χοζεβά ως λέγει ο υμνωδός: «ως πρόβατον Χοζεβά τω σεμνείω προσέδραμες τη δε πράξει, βακτηρία καθάπερ χρησάμενος προς Εδέμ ιθύνεις τα αυτώ προσηκούμενα πρόβατα».
Εις το ιερόν τούτον σεμνείον του Χοζεβά μας συνήγαγε σήμερον η σεβάσμιος εορτή του Οσίου Γεωργίου μετά πάντων των ενθάδε ασκησάντων οσίων Πατέρων ως του Ιωάννου του Χοζεβίτου και Ιωάννου του συγχρόνου ημίν Χοζεβίτου, του εκ Ρουμανίας, ούτινος το ευωδιάζον σκήνωμα καταδεικνύει κατά τρόπον ασφαλή και βέβαιον, ορωμένην και απτομένην την πρώτην εν Χριστώ ελευθερίαν, ην και ούτως επέτυχεν.
Το μυστήριον της εκ των αγνών αιμάτων της αειπαρθένου Μαρίας ενσαρκώσεως του Θεού Λόγου εν Βηθλεέμ, το οποίον επεσφραγίσθη δια του μυστηρίου του Βαπτίσματος του Χριστού εν τω Ιορδάνη ποταμώ αποτελεί γεγονός ιστορικόν εν ταυτώ δε και υπερφυές.
Ιδού τι λέγει ο Συναξαριστής της Εκκλησίας μας: «Αυτός γαρ ο Λόγος τον παλαιόν Αδάμ ενδυσάμενος και πάντα τα νόμιμα εκτελέσας, και προς τον μέγαν Ιωάννην τον Προφήτην παραγίνεται, ίνα βαπτισθή, ος και διεκώλυεν αυτόν λέγων: εγώ χρείαν έχω υπό Σου βαπτισθήναι και Συ έρχη προς με. Επεί δε το, Άφες άρτι προς του Κυρίου ακήκοε και πάσης δικαιοσύνης πλήρωμα είναι το Βάπτισμα έγνωκεν, αφίησιν Αυτόν. Και βαπτισθείς ο Χριστός, πάσαν μεν την φύσιν των υδάτων ηγίασε, πάσαν δε αμαρτίαν των ανθρώπων ενθάψας τοις ρείθροις του Ιορδάνου, ευθύς ανέβη από του ύδατος και τον παλαιωθέντα ταις αμαρτίαις άνθρωπον ανακαινίσας και αναπλάσας ουρανών Βασιλείαν αυτώ εχαρίσατο».
Να λοιπόν, διατί ο Απόστολος Παύλος κηρύττει εις τους βαπτισθέντας πιστούς της Εκκλησίας: «ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον Αυτού εβαπτίσθημεν» και αλλαχού παραγγέλλει λέγων: «Όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε», ( Γαλ. 3,27).
Εις τούτο το βάπτισμα, το δι’ ύδατος και Πνεύματος Αγίου, τουτέστι εις το Βάπτισμα του Χριστού, κοινωνός και μέτοχος εγένετο και ο Όσιος ημών Γεώργιος εν τω ιερώ τούτω και ερημικώ τόπω της ασκήσεως αυτού.
Και ημείς, αγαπητοί μου αδελφοί, οι βαπτισθέντες εις το όνομα του Αγίου Τριαδικού Θεού και σφραγισθέντες τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος καλούμεθα να ενδυθώμεν τον Χριστόν και να οικειοποιηθώμεν τον θάνατον Αυτού. Ο δε θάνατος ούτος του Χριστού δεν είναι άλλος από την βασιλείαν Αυτού, εις την οποίαν εύρηκε ανάπαυσιν ο Όσιος Πατήρ ημών Γεώργιος και πάντες οι συνασκηταί αυτού, ως λέγει ο υμνωδός:
«Εύρηκας ανάπαυσιν των πόνων, παμμάκαρ, των αμετρήτων τον Παράδεισον, όνπερ προητοίμασε τοις Αυτού παθήμασιν από ψυχής ο Κύριος κοινόν βασίλειον, κραυγάζουσιν απαύστως. Υμνείτε και υπερυψούτε  Χριστόν εις τους αιώνας, Αμήν».
Ικετεύσωμεν τον Όσιον Πατέρα ημών Γεώργιον, όπως και ημείς αξιωθώμεν δια των πρεσβειών της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου του Βαπτίσματος της Βασιλείας των Ουρανών. Αμήν».
Μετά την απόλυσιν της Θείας Λειτουργίας ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγιοταφίτης Αρχιμανδρίτης π. Κωνσταντίνος μετά των υπ’ αυτόν ασκουμένων πατέρων, παρέθεσε φιλόξενον τράπεζαν εις την Πατριαρχικήν Συνοδείαν και πάντας τους τιμήσαντας με την συμμετοχήν αυτών ευσεβείς προσκυνητάς και εορταστάς.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΟΜΙΔΗΣ Ή ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ (φωτο. π. Ι.Ν. Κουντουριάδη)

Ο ΑΓΙΟΣ ΡΗΓΙΝΟΣ Ο μαρτυρικός ιεράρχης της Σκοπέλου και θαυματουργός πολιούχος άγιος του νησιού

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ (1509 -1579) Ο εκ Τρικάλων Κορινθίας θαυματουργός προστάτης των Ορθοδόξων και πολύτιμος πνευματικός θησαυρός της Κεφαλληνίας