Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012 - ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

ΓΡΑΠΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ 

 

Ἀριθμός 11

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ (Ματθ. α΄ 1-25)

«Ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει...»

Τό λόγια αὐτά, παρμένα ἀπό τό Βιβλίο τοῦ Ἡσαΐου, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος σήμερα, γιά νά μᾶς δείξῃ, πώς ἐκπληρώνεται ἡ προφητεία αὐτή μέ τή Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου. Ἐπί τέλους! Ἔρχεται ἡ προσδοκία τῶν Ἐθνῶν. Ἔρχεται ὁ Μέγας ἀναμενόμενος. Ἔρχεται ὁ Μεσσίας, ὁ Λυτρωτής, ὁ Χριστός. Ἔρχεται σ’ἕνα κόσμο ἀγνώριστο ἀπό τήν ἁμαρτία. Ἀλήθεια!... Πῶς ἦταν ὁ κόσμος πρό τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Χριστοῦ, καί πῶς ἔγινε μετά ἀπό τήν κοσμοσωτήρια Γέννηση!...

Α΄. Μέσα στόν κῆπο τῆς Ἐδέμ, μέσα στόν Παράδεισο, ἔζησε τό πρῶτο ἀνθρώπινο ζευγάρι. Ὅμως ἡ παρακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀπεμάκρυνε τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν πηγή τῆς εὐτυχίας καί σιγά – σιγά τόν ἔρριξε στό σκοτάδι τῆς ἀγνωσίας καί τῆς ἠθικῆς διαφθορᾶς. Οἱ λαοί, ἀνάλογα μέ τήν ψυχοσύνθεσή τους καί τίς συνήθειές τους, ἀνάλογα ἀκόμη μέ τούς πόθους τους καί τίς ἐπιδιώξεις τους, ζητοῦσαν τή λύτρωση, πού ὅμως δέν φαινόταν πουθενά. Οὔτε στίς τελετές τῶν Ρωμαίων, οὔτε στά Μυστήρια τῶν Αἰγυπτίων καί τῶν Ἑλλήνων, οὔτε ἀκόμη καί στίς θυσίες τῶν Ἑβραίων, πού εἶχαν καταντήσει τυπικές καί ἀνούσιες. Βαρετές, ἀκόμη καί στόν ἴδιο τόν Θεό, πού μηνοῦσε θεόπρεπα, μέ τό στόμα τοῦ Προφήτου Ἀμώς: «Μεμίσηκα, ἀπῶσμαι ἑορτάς ὑμῶν καί οὐ μή ὀσφρανθῶ θυσίας ἐν ταῖς πανηγύρεσιν ὑμῶν»(Ἁμ. 5, 21).

Β΄. Αὐτή ἦταν ἡ τραγική κατάσταση τῆς ἀνθρωπότητας. Καί μέσα σ’ αὐτό τό σκοτάδι καί τό χάος, μέσα σ’αὐτήν τήν ἀποπνικτική, γιά τή ψυχή, ἀτμόσφαιρα ἔρχεται ὁ Λυτρωτής. Δοξολογοῦν οἱ Ἄγγελοι, χαίρονται τά πνεύματα τῶν δικαίων, ἀπό τόν Ἀδάμ καί τούς Πατριάρχες μέχρι τά ἑκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων, πού πέθαναν, στό διάστημα τῶν αἰώνων, μέ τή λαχτάρα τῆς σωτηρίας, πού μόνο σάν ὄνειρο μποροῦσαν νά φανταστοῦν. «Ἴδε ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου (Ἰωάνν. 1, 21) βροντοφωνεῖ ὁ Πρόδρομος στίς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνη, τοῦ ἱεροῦ πιά γιά τούς χριστιανούς ποταμοῦ. «Ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις»(Τίτ. 2, 11). Καί μόνον οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι τῆς γῆς, δυστυχῶς, δέν μπόρεσαν νά καταλάβουν καλά, ποιόν Μεγάλον Ἐπισκέπτη ἐφιλοξένησε ὁ πλανήτης μας. Ἀπ’ αὐτή τή στιγμή ὁ Σατανᾶς μέ ὅλη τή μυσαρή ἀκολουθία του, μέ ὅλα τά λυσσασμένα ὄργανά του, βρυχᾶται, «ὡς λέων ὀρυόμενος» ζητῶντας νά καταστρέψῃ τό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Κτυπημένος, γιατί κλονίσθηκε ἡ λατρεία του, λυσσασμένος, γιατί δέν τοῦ ἔμεινε πιά καιρός, γιά νά ὁλοκληρώσῃ τό καταχθόνιο ἔργο του, κυνηγᾶ τόν Ἰησοῦ ἀπό τή φτωχική φάτνη τῆς Βηθλεέμ, ὡς τό κενό μνημεῖο τῆς Ἀναστάσεως. Καί ἔπειτα τούς Ἀποστόλους, τούς Ἁγίους καί τούς πιστούς. Ὅμως ἡ δύναμή του πιά ἐξουδετερώνεται. Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἱδρύεται πάνω στή γῆ μας. Καί ὁ κάθε ἄνθρωπος ἀπαλλαγμένος ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας, προσφέρει τήν ψυχή του στόν Ἰησοῦ, ἐξαγνισμένη καί φωτισμένη καί Ἐκεῖνος τοῦ χαρίζει τήν εἰρήνη καί τή χαρά.

Ἀδελφοί μου! Σέ δύο ἡμέρες ὁλόκληρη ἡ χριστιανοσύνη θά γιορτάσῃ τά Γενέθλια τοῦ Θεανθρώπου. Τά δῶρα θά πηγαίνουν καί θά ἔρχωνται. Οἱ εὐχετήριες κάρτες θ’ ἀνταλλάσονται, γιά νά στείλουν καί νά φέρουν εὐχές. Οἱ χαρούμενες Χριστουγεννιάτικες ἐκδηλώσεις, θά σκορπίσουν τό γέλιο, ἴσως καί τή χαρά. Μέ τό ἰδιαίτερο στόλισμα, πού μέ γοῦστο καί φροντίδα θά προσπαθήσουν οἱ χριστιανοί νά στολίσουν τά σπίτια τους, τά καταστήματα, τίς πλατεῖες καί τούς δρόμους ἀκόμη, θά δοθῇ ἐξωτερικά, ἕνα ἑορταστικό χρῶμα γύρω μας. Καλά, βέβαια, καί εὐλογημένα ὅλ’ αὐτά. Ὅμως στό βάθος, ὅλης αὐτῆς τῆς ὑποθέσεως, τί ὑπάρχει; Μήπως χάρη σ’ αὐτά θά γεννηθῇ ὁ Χριστός μας; Ἤ μήπως ἡ φάτνη τῆς καρδιᾶς μας καί τό σπήλαιο τῆς ψυχῆς μας θά μείνουν ἄδεια, γιατί θά λείπῃ ἀπ’ αὐτά ἡ φλόγα τῆς πίστεως, ἡ θαλπωρή τῆς ἀγάπης καί ἡ ζεστασιά τῆς καλωσύνης καί τῆς καταλλαγῆς μέ τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους;

Ἄς εὐχηθοῦμε τό θεῖον Βρέφος νά βρῆ καθαρό καί εὐπρεπισμένο τό σταῦλο τῆς ψυχῆς τοῦ κάθε χριστιανοῦ, νά γεννηθῇ μέσα μας καί νά μᾶς ἀναγεννήσῃ μέ τή χάρη καί τήν εὐλογία Του. Γένοιτο!