9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΘΕΟΠΑΤΟΡΩΝ ΙΩΑΚΕΙΜ ΚΑΙ ΑΝΝΗΣ
Με ιδιαιτέρα κατάνυξη, αγαπητοί μου αδελφοί, εορτάζει η Αγία του Χριστού Εκκλησία μας δύο Αγίους τον Ιωακείμ και την Άννα, οι οποίοι από την νεαρή τους ηλικία έως και μέχρι την αρκετά μεγάλη παρακαλούσαν τον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί διότι θα πέθαιναν με τον καυμό της ατεκνίας.
Ανήκαν στην ευλογημένη φυλή του Ιούδα και είχαν προπάτορες τον Ιεσσαί και τον Δαβίδ. Από την δική τους πατριά θα έπαιρνε σάρκα ο απεσταλμένος του Θεού και στις φλέβες του αίμα δικό τους θα περνούσε.
Αισθάνονταν γι’αυτό μια εξαιρετική ικανοποίηση και με ποιο πολύ θάρρος παρακαλούσαν τον Θεό να σβύσει αυτή την επιθυμία από την καρδιά τους. Στην ατέλειωτη και ολόθερμη προσευχή τους αισθάνονταν να ζωντανεύουν οι ελπίδες τους σε τέτοιο σημείο που νόμιζαν πως άκουσαν κάποια φωνή να τους πληροφορεί ότι θα ακουστεί η δέησή τους. Και έδωσαν την υπόσχεση προς τον Θεό ότι το παιδί που θα τους χαρίσει θα το αφιερώσουν στην λατρεία Του.
Την προσευχή τους την τελείωναν πάντοτε με τα εξής λόγια ΄΄ Δοξασμένο ας είναι το όνομά σου Κύριε. Σύ έχεις χαράξει για τον κάθε άνθρωπο το δρόμο του και οι δοκιμασίες που στέλνεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προετοιμασία για τις πλούσιες και σωτήριες δωρεές Σου.
Μια μέρα η Άννα αισθάνθηκε σκιρτήματα βρέφους μέσα στα σπλάχνα της. Δάκρυα ευγνωμοσύνης άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια τους. Συγγενείς και φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι, έτρεξαν μόλις γεννήθηκε το παιδί να συγχαρούν το σπίτι που απαλλάχθηκε από το όνειδος και πήρε θέση ανάμεσα στα άλλα τιμημένα σπίτια. Ένα μόνο παράπονο είχαν ότι δεν ήταν αγόρι για να πραγματοποιήσουν την υπόσχεση που είχαν δώσει προς τον Θεό, να το αφιερώσουν στην υπηρεσία Του, Αλλά όμως παρ’ όλα αυτά πήραν την απόφαση να αφιερώσουν το παιδί έστω και κοριτσάκι στον Θεό.
Και το έφεραν μικρό παιδάκι μέσα στον ναό και το παρέδωσαν στην στοργική φροντίδα των Ιερέων. Μέσα στο ναό έμεινε η ευλογημένη κοπέλα μέχρι την εφηβική ηλικία. Έπρεπε όμως να φύγει από τον Ναό. Οι γονείς της είχαν πλέον πεθάνει και οι Ιερείς του Ναού εμπιστεύθηκαν την ευλογημένη κόρη
στα χέρια ενός ξυλουργού από την Ναζαρέτ, τον Ιωσήφ. Στο σπίτι του οποίου συνέβηκε το κοσμοσωτήριο περιστατικό. Εκεί κατέβηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και πρόσφερε τον κρίνο προς την Μαριάμ. Από τότε πήραν ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους Αγίους του Θεού οι ευλογημένοι γονείς της Ιωακείμ και Άννα.
Ας μιμηθούμε, λοιπόν αδελφοί μου, την υπομονή και την καρτερία που είχαν οι Θεοπάτορες μας και ας γνωρίζουμε ότι ποτέ δεν πάνε χαμένες προσευχές βγαλμένες από τα βάθη ευλογημένων καρδιών. Ποτέ δεν βγαίνει χαμένος όποιος πιστεύει, προσεύχεται και καρτερεί.
Ας αντλεί ευτυχία η μητέρα και ο πατέρας από τους κόπους των Θεοπατόρων, τους μόχθους και τις θυσίες για την ανατροφή και αποκατάσταση των παιδιών τους. Αμήν.
Αρχιμανδρίτης
Αντώνιος.Π.Βούλκος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου