ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ


Ἀριθμός 32
Κυριακή 13 Αὐγούστου 2017
Ι΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ
( Α΄ Κορ. δ΄ 9-16 )
Τό  σημερινό ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα, ἀδελφοί μου, εἶναι ἕνα τμῆμα ἀπό τήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Σ’ αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μέ εἰλικρίνεια καί ἁπλότητα σημειώνει τά παθήματα, τούς ἐξευτελισμούς, τίς περιπέτειες, τίς ἀντιδράσεις πού συνήντησαν καί ὑπέστησαν οἱ Ἀπόστολοι καί ἰδιαιτέρως ὁ ἴδιος, στήν προσπάθειάν τους νά φωτίσουν τόν κόσμον, νά διδάξουν τόν ἕνα καί ἀληθινόν Θεόν, τόν «Ἰησοῦν Χριστόν καί τοῦτον Ἐσταυρωμένον», νά κηρύξουν «τό εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει». Καί, ὡς πνευματικός πατέρας τῶν Κορινθίων, τούς παρακαλεῖ νά τόν μιμηθοῦν, νά ἀντιγράψουν τό παράδειγμά του. Τοῦτο, βεβαίως, δέν σημαίνει ὅτι προβάλλει τόν ἑαυτόν του, ὄχι. Νιώθοντας τό βάρος τῆς εὐθύνης πού ἔχει γιά τά πνευματικά του παιδιά, πονάει γι’αὐτά καί ἐνδιαφέρεται γιά τήν πνευματικήν τους πρόοδον.
Ὅμως, ὅλοι γνωρίζομεν, ὅτι ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι διαχρονικός, ἄρα καί ὁ λόγος, ἡ προτροπή καί ἡ παράκλησις τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἀπευθύνεται στούς χριστιανούς τῆς κάθε ἐποχῆς, ἑπομένως καί σέ μᾶς. Καλεῖ καί ἐμᾶς νά τόν μιμηθοῦμε. Σέ τί;
Πρῶτον. Ὅπως προείπαμε, οἱ Ἀπόστολοι, προκειμένου νά διαδώσουν τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, τό μήνυμα τῆς σωτηρίας στούς ἀνθρώπους, ὑπέμειναν πολλές ταλαιπωρίες. Ὡς ἄνθρωποι ἔνιωσαν τήν πεῖνα, τήν δίψα, τόν κόπον. Ὁ ἴδιος σημειώνει στό κείμενο πού ἀνεγνώσαμε: «Ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καί πεινῶμεν καί διψῶμεν καί γυμνητεύομεν καί κολαφιζόμεθα καί ἀστατοῦμεν καί κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσίν». Καί ὅμως, χάριν τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, ὑπέμειναν κάθε δοκιμασίαν καί περιπέτειαν. Ἐθυσίασαν τούς ἑαυτούς των μέ ἀπώτερον σκοπόν νά φωτισθοῦν οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων πού ζοῦσαν «ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου». Νά γνωρίσουν τόν Χριστόν στούς ἀνθρώπους καί αὐτοί νά Τόν ἀποδεχθοῦν ὡς τόν Σωτῆρα καί Λυτρωτήν, ἀλλά καί ὡς ὁδηγόν καί κυβερνήτην τοῦ σκάφους τῆς ζωῆς των.
Ἆρά γε, ἐμεῖς πόσες καί ποιές θυσίες κάνομε, προκειμένου νά μιλήσωμε στούς συνανθρώπους μας γιά τόν Χριστόν, νά τούς στηρίξωμε στήν δοκιμασίαν πού ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά περάσουν, πόσον χρόνον γιά προσευχήν ἀφιερώνομε ὄχι γιά μᾶς καί τήν οἰκογένειάν μας, ἀλλά γιά «τούς ἐλαχίστους» ἀδελφούς μας, τούς ἀρρώστους, τούς πονεμένους, τούς πενθοῦντας, τούς γέροντας καί τίς γιαγιάδες πού ποθοῦν νά δοῦν ἕναν ἄνθρωπον νά τούς συντροφεύσῃ λίγο καί νά τούς πῇ ἕνα λόγον Χριστοῦ;
Δεύτερον. Οἱ Ἀπόστολοι ὄχι ἁπλῶς ὑπέστησαν τήν ὅλην ταλαιπωρίαν καί τίς διάφορες περιπέτειες, κατά τήν διάρκειαν τοῦ ἀποστολικοῦ ἔργου, ἀλλά τίς ἀντιμετώπισαν μέ ὑπομονήν καί ἀνοχήν. Γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν». Μᾶς ὑβρίζουν οἱ ἄλλοι, λέγει, καί ἐμεῖς τούς εὐλογοῦμε. Μᾶς διώκουν, καί ἐμεῖς δείχνομε ἀνοχήν καί ὑπομονήν. Μᾶς βλασφημοῦν, καί ἐμεῖς τούς ἀπευθύνομε λόγια καλωσύνης.
Θαυμάζει κανείς τήν μεγάλην καρδιά τους, τόν πλοῦτον τῶν ἀρετῶν πού εἶχαν μέσα τους, ἤ μᾶλλον, ὅτι εἶχαν ἐνθρονίσει μέσα τους τόν Χριστόν. Πόσην χάριν Θεοῦ πρέπει νά ἔχῃς μέσα σου, ὥστε νά σέ ὑβρίζουν, νά σέ διώκουν, νά σέ  συκοφαντοῦν, νά σέ βλασφημοῦν, καί ἐσύ νά τά ὑπομένῃς ὅλα αὐτά, χωρίς νά ἀνταποδίδῃς τά ἴσα, χωρίς νά ἐκδικῆσαι τόν ὑβριστήν σου; Αὐτό σημαίνει νά εἶσαι ἀνώτερος ἄνθρωπος, νά εἶσαι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ.
Ἐμεῖς μποροῦμε νά δείχνωμε ἀνοχήν καί ὑπομονήν σ’αὐτούς πού μᾶς συκοφαντοῦν, μᾶς κατηγοροῦν, μᾶς κακολογοῦν, μποροῦμε νά προσευχώμεθα γι’αὐτούς καί νά παρακαλοῦμε τόν Θεόν νά τούς εὐλογῇ; Δύσκολον ναί, ὅμως ὄχι καί ἀκατόρθωτον,αὐτό σημαίνει χριστιανική συμπεριφορά.
Καί τρίτον. Οἱ Ἀπόστολοι, ἐκτός ἀπό τίς κακουχίες, τίς ταλαιπωρίες, τίς διώξεις, τίς ὕβρεις, εἶχαν νά ἀντιμετωπίσουν καί τήν εἰρωνείαν καί τά σχόλια τοῦ κόσμου. Ἔδειξαν ὑπομονήν καί ἐπιμονήν, συνέχισαν τό ἔργον τους, δέν ἐγκατέλειψαν τόν ἀγῶνα τους, δέν ὑπελόγισαν τά σχόλια τοῦ κόσμου. Ἤξεραν ὅτι ἡ χριστιανική πίστις ἀξίζει ὅσον τίποτα ἄλλο, ὅτι εἶναι θησαυρός ἀνεκτίμητος, αὐτόν ἐκράτησαν, αὐτόν ἐφύλαξαν, αὐτόν ἄφησαν ὡς παρακαταθήκην στά πνευματικά τους παιδιά, σέ ὅσους ἐφώτισαν μέ τό φῶς τῆς θείας διδασκαλίας.
Ἐμεῖς, πῶς ἀντιμετωπίζομε τήν εἰρωνείαν τοῦ κόσμου, ὅταν πηγαίνομε στήν ἐκκλησίαν, ἐξομολογούμεθα, νηστεύομε, μεταλαμβάνομεν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, ἀσκούμεθα γενικῶς στόν πνευματικόν ἀγῶνα; Ἄς μήν ἐπηρεαζώμεθα ἀπό ἐκείνους πού θά μᾶς χαρακτηρίσουν καθυστερημένους, ὀπισθοδρομικούς καί τί ἄλλο. Ἄς μένωμε σταθεροί στήν πίστιν μας καί ἄς ζοῦμε « βίον τέλειον, κατά τό Εὐαγγέλιον».
Ἀδελφοί μου!
Ἄς κατακλείσωμεν τόν λόγον μας, τό κήρυγμά μας, σήμερα, μέ μίαν εὐχήν, ἀφοῦ θυμηθοῦμε ὅτι ἐν ὄψει τῶν Χριστουγέννων εὐχόμεθα Καλά Χριστούγεννα, καί ἐν ὄψει τοῦ Πάσχα εὐχόμεθα Καλό Πάσχα. Σήμερα, λοιπόν, καθώς μᾶς χωρίζουν μόλις δύο ἡμέρες ἀπό τό Πάσχα τοῦ Καλοκαιριοῦ, τήν ἑορτήν τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, νά εὐχηθοῦμε, ἀπό καρδίας, πρός ὅλους  ΚΑΛΗ΄ ΠΑΝΑΓΙΑ΄. ΑΜΗΝ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΟΜΙΔΗΣ Ή ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ (φωτο. π. Ι.Ν. Κουντουριάδη)

Ο ΑΓΙΟΣ ΡΗΓΙΝΟΣ Ο μαρτυρικός ιεράρχης της Σκοπέλου και θαυματουργός πολιούχος άγιος του νησιού

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ (1509 -1579) Ο εκ Τρικάλων Κορινθίας θαυματουργός προστάτης των Ορθοδόξων και πολύτιμος πνευματικός θησαυρός της Κεφαλληνίας