ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ


ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ  ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀριθμός 14
Κυριακή 2 Ἀπριλίου 2017
Ε΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
(Ἑβρ. θ΄ 11-14)
Λίγες ἡμέρες μᾶς χωρίζουν, ἀδελφοί μου, ἀπό τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Ἑβδομάδα, ὁπότε ἡ Ἐκκλησία μας θά μᾶς καλέσῃ νά προσκυνήσωμε τά Ἅγια Πάθη τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί, ἰδιαιτέρως, τήν Σταύρωσίν Του. Νά ἀναφέρω μία πολύ ἱερή στιγμή τῆς Μ.Πέμπτης: Ὁ Ἱερεύς κρατάει στά χέρια του τόν Τίμιον Σταυρόν μέ τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί ψάλλει «…Προσκυνοῦμεν Σου τά Πάθη Χριστέ…». Ὑποκλινόμεθα εὐλαβικά μπροστά στήν Σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ. Ὅμως, ποιά ἡ ἀξία αὐτῆς τῆς σταυρικῆς θυσίας ϗ Γι’αὐτήν κάνει λόγον στό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Τονίζει αὐτήν τήν ἀξίαν, συγκρίνοντας τίς θυσίες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέ τήν θυσίαν τοῦ Χριστοῦ.
Στήν Παλαιά Διαθήκη οἱ ἄνθρωποι πού ἔνιωθαν τό βάρος τῆς ἐνοχῆς νά τούς βασανίζῃ ἕνεκα τῆς παραβάσεως κάποιας ἐντολῆς τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, ἔφερναν στόν ναόν ζῶα, καί ὁ Ἱερεύς τά ἔσφαζε στό θυσιαστήριο. Μετά, ἔπαιρνε τό αἷμα τους καί μέ αὐτό ἐρράντιζε ἐκείνους πού ἔκαμναν τήν θυσίαν. Τό ράντισμα αὐτό συμβόλιζε τήν ἐξιλέωσιν πού ἐδέχοντο οἱ ἄνθρωποι μέ τήν θυσίαν, τήν ὁποίαν ἐτελοῦσαν. Αὐτή ἡ θυσία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι συμβολισμός καί προτύπωσις τῆς θυσίας πού ἔχομε στήν καινήν Διαθήκην, τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ. ἡ ὁποία εἶναι τελείως διαφορετική, ἔχει ἄλλα γνωρίσματα. Ποιά εἶναι αὐτά; Ἡ θυσία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦτο θυσία ζώων, τά ὁποῖα ὡδηγοῦντο στήν σφαγή χωρίς τήν θέλησίν τους. Ἐνῶ ἡ θυσία τῆς Καινῆς Διαθήκης εἶναι θυσία τοῦ Ἰδίου τοῦ Χριστοῦ, σφάγιον εἶναι ὁ Ἴδιος, ὁ ὁποῖος προσέρχεται νά θυσιασθῇ ἑκουσίως, μέ τήν θέλησίν Του. Χαρακτηριστικός εἶναι ὁ χερουβικός ὕμνος τοῦ Μεγάλου Σαββάτου: «Σιγησάτω πᾶσα σάρξ βροτεία, καί στήτω μετά φόβου καί τρόμου, καί μηδέν γήινον ἐν ἑαυτῇ λογιζέσθω· ὁ γάρ βασιλεύς τῶν βασιλευόντων καί κύριος τῶν κυριευόντων προσέρχεται σφαγιασθῆναι καί δοθῆναι εἰς βρῶσιν τοῖς πιστοῖς…». Ἀλλά καί κάτι ἄλλο νά προσέξωμε: Ἡ θυσία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦτο ἐξωτερική, ἀπέβλεπε « πρός τήν τῆς σαρκός καθαρότητα», ἐνῶ ἡ θυσία τῆς Καινῆς Διαθήκης στήν καθαρότητα τῆς συνειδήσεως, τῆς ψυχῆς. «Τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαριεῖ τήν συνείδησιν ἡμῶν».
Ποιό εἶναι, λοιπόν, ἐκεῖνο πού μπορεῖ νά καθαρίσῃ ἐσωτερικά τόν ἄνθρωπον; Εἶναι τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖον ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ὀνομάζει «καθάρσιον τοῦ ἀνθρωπίνου γένους». Ὁ Κύριός μας ἦλθε στόν κόσμον καί ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά ἀναλάβῃ στούς ὥμους Του τό φορτίον τῶν ἁμαρτιῶν μας καί τό βάρος τῆς ἀνθρωπίνης ἐνοχῆς. Μέ τήν σταυρική Του θυσία μᾶς ἐξασφάλισε γιά πάντα τήν δυνατότητα σωτηρίας. Χάρι στό Τίμιον Αἵμα Του ἔχομε τήν ἀπολύτρωσιν καί τήν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν μας. «Ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ Νόμου τῷ τιμίῳ Σου αἵματι…».
Ὅμως, νά προσέξωμε κάτι πολύ-πολύ βασικό, σημαντικό: Πότε τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ  μᾶς καθαρίζει ἀπό τίς ἁμαρτίες μας; Πότε; Ὅταν προσερχόμεθα ἀξίως, κατόπιν προετοιμασίας-δοκιμασίας. «Δοκιμαζέτω δέ ἄνθρωπος ἑαυτόν καί οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καί ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω» (Α΄Κορ. ια΄28).
Τί σημαίνει δοκιμή; Σημαίνει «τελεία τῆς ἁμαρτίας ἀποχή, μετάνοια, ἐξομολόγησις, κατάνυξις, δάκρυα, νηστεία, προσευχή, ἐλεημοσύνη, πάσης ἀρετῆς κατόρθωμα». Στήν ἀντίθετη περίπτωσιν, ὅταν δηλαδή προσέρχεται κανείς στό ποτήριον τῆς ζωῆς χωρίς αὐτήν τήν προετοιμασίαν, βεβηλώνει τό Ἱερόν Μυστήριον. «Ὅς ἄν ἐσθίῃ τόν ἄρτον τοῦτον καί πίνῃ τό ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου (Α΄Κορ. ια΄27). Προετοιμασία, λοιπόν, γιά ἀξίαν συμμετοχήν στό Ἱ. Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας δέν εἶναι μόνον ἡ νηστεία, μέ τήν περιορισμένην ἔννοιαν  τῆς ἀποχῆς ἀπό ὡρισμένες τροφές.
Ἀδελφοί μου!
Πλησιάζομε πρός τήν Μεγάλην Ἑβδομάδα καί τό Πάσχα. Πλήθη ἀνθρώπων θά σταθοῦν κάτω ἀπό τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ καί θά πλησιάσουν στό ποτήριον τῆς ζωῆς, γιά νά κοινωνήσουν τό Πανάγιον Αἵμα Του. Ἆρά γε μέ ποιά πίστι καί μέ ποιές προϋποθέσεις; Θά πιστεύουν ἀκλόνητα στήν σημασίαν τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ καί θά ἔχουν, ἑπομένως, κατάλληλα προετοιμασθῆ, ἤ ἔτσι «γιά τό καλό» ὅπως ἀκοῦμε νά λένε. ἀπό συνήθεια, χωρίς προετοιμασία, καί μάλιστα βιαστικοί, σάν τούς κλέφτες, ὅπως λέμε, σπρώχνοντας ὁ ἕνας τόν ἄλλον, θά ἔλθουν πρωί-πρωί νά κοινωνήσουν καί σέ δύο λεπτά νά ἔχουν φύγῃ ϗ Ὅσοι σκεπτόμεθα κατ’αὐτόν τόν τρόπον, εἶναι προτιμότερο νά μήν κοινωνήσωμεν.
Εἴθε ἐμεῖς, «οἱ ἀκούοντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ», νά συμμετάσχωμεν ἀξίως, ὅπως ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία μας στό Ἱ. Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί νά μεταλάβωμεν «Σῶμα καί Αἵμα Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν τήν αἰώνιον». ΑΜΗΝ .

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΟΜΙΔΗΣ Ή ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ (φωτο. π. Ι.Ν. Κουντουριάδη)

Ο ΑΓΙΟΣ ΡΗΓΙΝΟΣ Ο μαρτυρικός ιεράρχης της Σκοπέλου και θαυματουργός πολιούχος άγιος του νησιού

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ (1509 -1579) Ο εκ Τρικάλων Κορινθίας θαυματουργός προστάτης των Ορθοδόξων και πολύτιμος πνευματικός θησαυρός της Κεφαλληνίας