ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 05 ΜΑΡΤΙΟΥ

Ἀριθμός 10

Κυριακή 5 Μαρτίου 2017

Α΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Πρώτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν, ἤ Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας ὀνομάζεται, ἀδελφοί μου, ἡ σημερινή ἡμέρα. Κατ’αὐτήν ἑορτάζομε καί πανηγυρίζομε: Πρῶτον, τήν ἐπέτειον τῆς Ἀναστηλώσεως τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, γεγονός πού ἔλαβε χώραν τό ἔτος 842 μ.Χ. ἐπί αὐτοκρατόρων Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ καί τῆς μητρός αὐτοῦ Θεοδώρας, καί δεύτερον, τήν περιφανῆ νίκην, τόν θρίαμβον τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας ἐναντίον ὅλων τῶν αἱρέσεων, ἐναντίον ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι τήν ἐπολέμησαν ἀπό τά πρῶτα βήματα μέχρι καί σήμερα.

Ἡ «Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική» Ἐκκλησία μας πανηγυρίζει τόν θρίαμβόν της, ὁ ὁποῖος εἶναι καρπός τῆς πίστεως τῶν Ἀποστόλων, τῶν Πατέρων, τῶν Ὁμολογητῶν, τῶν Μαρτύρων τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας, οἱ ὁποῖοι μέ τόν λόγον τους, τήν διδασκαλίαν τους, τήν βιοτήν τους καί τήν θυσίαν τῆς ζωῆς των, ἐπάλαιψαν μέ ἡρωισμόν καί αὐτοπεποίθησι καί, νικώντας, ἐστήριξαν καί ἑδραίωσαν τήν χριστιανική θρησκείαν.

«Αὕτη ἐστιν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν». Αὐτή ἡ πίστις εἰς τόν Σωτῆρα καί Λυτρωτήν Χριστόν ἀπετέλεσε τόν κεντρικόν ἄξονα τῆς ζωῆς των, καί χάριν αὐτῆς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως «ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον», ὅπως χαρακτηριστικά μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Καί βεβαίως δέν εἶναι τυχαία ἡ ἔνταξις τοῦ χαρμοσύνου πανηγυρισμοῦ τοῦ θριάμβου τῆς Ἐκκλησίας μας στήν πένθιμη καί κατανυκτική περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἔχει κάποιο βαθύτερο νόημα: Ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖ σκόπιμον νά ἐπισημάνῃ στούς πιστούς ὅτι θεμέλιον καί ἀφετηρία τῆς προετοιμασίας μας γιά τήν ὑποδοχή τοῦ φρικτοῦ Πάθους καί τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου Ἱδρυτοῦ της εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις, τό ὀρθόδοξο φρόνημα.

Παράλληλα, ὅπως προείπαμε, ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει πανηγυρικῶς εἰς προσκύνησιν τήν ἄχραντον εἰκόνα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς Θεομήτορος καί πάντων τῶν Ἁγίων, πρός ἐνίσχυσιν καί ἀνακούφισιν τῶν πιστῶν Της εἰς τόν πνευματικόν ἀγῶνα. Αὐτοί ἀποτελοῦν ὑποδείγματα ὀρθοδόξου φρονήματος καί πρότυπα πρός μίμησιν.

Καί ἐμεῖς, σήμερα, καλούμεθα νά κρατήσωμεν ἀνόθευτον τήν Πίστιν τῶν Ἀποστολικῶν καί πατερικῶν παραδόσεων, τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τῶν Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Καλούμεθα νά φυλάξωμε τόν θησαυρόν τῆς Πίστεώς μας «ἐκτρεπόμενοι τάς βεβήλους κενοφωνίας καί ἀντιθέσεις τῆς ψευδωνύμου γνώσεως» (Α΄Τιμ. στ΄20), ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Διότι καί σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ Ὀρθοδοξία μας, ἡ Πίστις μας διώκεται. Δέν λείπουν καί σήμερα ἐκεῖνοι πού προσπαθοῦν νά τήν σπιλώσουν. Δέν λείπουν «οἱ λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τούς μαθητάς ὀπίσω αὐτῶν (Πράξ. κ΄30). Δέν λείπουν οἱ ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφῆται οἱ ὁποῖοι ζητοῦν « εἰ δυνατόν πλανῆσαι καί τούς ἐκλεκτούς». Δέν λείπουν ἐκεῖνοι πού ἀγωνίζονται νά διαστρέψουν τήν ἀλήθεια καί νά διαβρώσουν τήν Πίστιν μας. Ὅμως, «εἰς μάτην κοπιοῦν», διότι ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία «τεθεμελίωται ἐπί τήν πέτραν ἥτις ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός» καί ἑπομένως «πύλαι ᾃδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς».

Ἀδελφοί μου, ποιό τό χρέος μας; Τί ζητᾶ ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς; Νά μείνωμε πιστοί, σταθεροί, ἀμετακίνητοι καί ἀκλόνητοι στήν Πίστιν τῶν Πατέρων μας. Σάν γνήσιοι καί ἀληθινοί χριστιανοί νά τήν φυλάξωμε ἀνόθευτον καί, καθημερινῶς, νά  ἐναρμονίζωμε τήν ζωήν μας  σέ   ὅσα   μᾶς  διδάσκει  ἡ  Ἁγία  μας  Ἐκκλησία,  ἡ  ὁποία  εἶναι  ἡ  κιβωτός ἡ φυλάττουσα τόν θησαυρόν τῆς ὀρθοδόξου Πίστεώς μας.  Α Μ Η Ν !